Technische Raad voor de Kinesitherapie
De Technische Raad voor de Kinesitherapie formuleert voorstellen tot wijziging van de nomenclatuur en is een adviesorgaan voor de Conventiecommissie.
Samenstelling van de Technische Raad
De Technische raad is samengesteld uit:
- Voorzitter bijgestaan door zijn medewerkers (administratief, juridisch, rekenkundig)
- Vertegenwoordiger van de dienst Geneeskundige Evaluatie en Controle
- Vertegenwoordigers van de Minister van Sociale Zaken
- Vertegenwoordigers van de verzekeringsinstellingen
- Vertegenwoordigers van de beroepsorganisatie
- Experten in de kinesitherapie
Nieuwe nomenclatuur
De weg naar een nieuwe nomenclatuur is lang!
In de werkgroep «nieuwe nomenclatuur» lijkt een consensus te ontstaan om te evolueren naar een patiënt gerichte (vraag gericht) i.p.v. aanbod gerichte zorg voor de kinesitherapie in de M-nomenclatuur.
Dit biedt een aantal opties:
Diverse werkgroepen
- Aanpassing van de nomenclatuur
- Nieuwe Nomenclatuur
- E-pathologie
Revalidatie in België: enkele verklaringen voor de keuze van het type behandeling
Het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) onderzocht samen met het Intermutualistisch Agentschap (IMA) de organisatie en consumptie van revalidatie in België. De revalidatie is in dit land op een bijzondere manier georganiseerd: er is een keuze tussen kinesitherapie en fysische geneeskunde, met als gevolg dat beide revalidatiekanalen naast elkaar bestaan. Vreemd genoeg is de gezondheidstoestand van de patiënt niet doorslaggevend voor de keuze van de behandeling, maar wel andere factoren, in het bijzonder de lokale gewoonten van het ziekenhuis.
In België zijn twee soorten zorgverleners verantwoordelijk voor revalidatie: de kinesitherapeut en de specialist fysische geneeskunde en revalidatie. Deze laatste is een arts die een specialisatie van vijf jaar heeft gevolgd. Ze worden allebei door het RIZIV terugbetaald per prestatie, maar elk met hun eigen terugbetalingscodes.
Kinesitherapeuten en specialisten fysische geneeskunde bieden gelijkaardige zorg aan
Bij zogenaamde multidisciplinaire revalidatie wordt een combinatie van zorg toegediend, bijvoorbeeld kinesitherapie, ergotherapie en logopedie, aan patiënten met complexe en invaliderende aandoeningen (vb. na een hersenbloeding of na een zware operatie). Deze revalidatie vindt plaats in algemene ziekenhuizen of gespecialiseerde instellingen en wordt verstrekt door bijvoorbeeld de ergo- en kinesitherapeut, maar het is de specialist fysische geneeskunde die belast is met de supervisie.
Voor patiënten met minder complexe letsels, vaak van het bewegingsstelsel (vb. een meniscusletsel), is kinesitherapie alleen vaak voldoende. Deze patiënten kunnen zowel bij de kinesitherapeut als bij de specialist fysische geneeskunde terecht want beiden bieden kinesitherapie aan.
Eén Belg op vier ...
De onderzoekers brachten de consumptie van revalidatie in de periode 2003-2005 in kaart door middel van facturatiegegevens van de ziekenfondsen. Het blijkt dat één Belg op vier in die periode revalidatie kreeg. Het gaat hierbij vooral om kinesitherapie. Dit gebruik neemt toe met de leeftijd, vooral vanaf 60 jaar. Vrouwen krijgen vaker revalidatie dan mannen.
Vragen bij de aard van de revalidatie
Op basis van ziekenfondsgegevens kon men de revalidatie bestuderen bij patiënten die orthopedische operaties, borstamputaties of een operatieve behandeling van urine incontinentie ondergingen.
Kinesitherapie - meestal al opgestart tijdens het verblijf in het ziekenhuis – is de meest voorkomende revalidatie na deze ingrepen.
Multidisciplinaire fysische geneeskunde is vaak de eerste behandeling na zware orthopedische ingrepen zoals het plaatsen van een knie- of heupprothese, een operatie aan de rug of van een gebroken heup. Het is opvallend dat deze behandeling vaak volledig stopgezet wordt na ontslag uit het ziekenhuis en dat de patiënt nadien enkel door middel van kinesitherapie gerevalideerd wordt. Dit doet de vraag rijzen of de multidisciplinaire revalidatiebehandeling echt afgestemd was op de behoefte van de patiënt. Dezelfde bedenking kan gemaakt worden bij het feit dat na sommige operaties, bijvoorbeeld van een sleutelbeenbreuk, meer dan de helft van de patiënten geen enkele revalidatie krijgt.
Het ziekenhuis maakt de keuze tussen kinesitherapie en fysische geneeskunde
Het feit dat men kan kiezen tussen kinesitherapie en fysische geneeskunde leidt naar dé hamvraag van dit rapport : welke factoren zijn bepalend bij die keuze? De lokale gewoonten van het ziekenhuis blijken de belangrijkste factor te zijn. De helft van de ziekenhuizen met een dienst voor fysische geneeskunde kiest namelijk bij minstens 80% van zijn patiënten, die één van de hoger vermelde zware operaties ondergingen, systematisch voor de financieel interessantere fysische geneeskunde.
Aanbevelingen
Het KCE raadt aan om de terugbetalingsregels voor fysische geneeskunde als revalidatie na ongecompliceerde chirurgische ingrepen zodanig aan te passen dat de keuze voor een bepaalde behandeling eerder ingegeven wordt door de werkelijke behoeften van de patiënt dan door financiële overwegingen. In plaats van dezelfde prestaties te kunnen aanrekenen als de kinesitherapeuten, zouden de specialisten fysische geneeskunde vergoed moeten worden voor hun intellectuele prestaties, zoals het stellen van de diagnose, het opstellen van een revalidatieplan en de coördinatie van de zorgen door ergotherapeuten of kinesitherapeuten. Uiteraard kan het KCE op basis van deze studie geen gelijkaardige aanbevelingen formuleren voor de revalidatie van andere aandoeningen die niet in dit rapport bestudeerd werden.
De volledige tekst van de studie is beschikbaar op de website van het KCE: www.kce.fgov.be (rubriek publicaties) onder de referentie KCE Reports vol.87A.